२०७३ सालमा कैलालीको धनगढीमा ‘सुदूरपश्चिम खप्तड गोल्डकप’ आयोजना गर्छु भन्दा सुरेश हमाललाई पत्याउने निकै कम थिए । कारण, गोल्डकप आयोजना गर्न आवश्यक पर्ने आर्थिक व्यवस्थापनको पाटो सजिलो थिएन ।
धेरैले उनको गोल्डकप आयोजनाको योजनालाई ‘हावा गफ’ भनिदिए । तर, घरजग्गा बिक्री गरेर पनि गोल्डकप आयोजना गर्ने अठोट हमालमा थियो । हमाल अध्यक्ष रहेको सुदूरपश्चिम ११ स्पोर्ट्स क्लबका पदाधिकारी र सदस्यले पनि उनको त्यो अठोटमा साथ दिए ।
जति प्रयास गरे पनि पहिलो संस्करणमा उनीहरूले प्रायोजक पाउन सकेनन् । मुख्य प्रायोजकबिना नै प्रतियोगिता सञ्चालन गरे । प्रतियोगिता आयोजना गर्न ४६ लाख खर्च भयो । त्यसको आधाभन्दा बढी रकम क्लबका अध्यक्ष हमाल र सदस्यहरूले खल्तीबाट हालेका थिए । मनाङ मर्स्याङ्दी क्लबले पहिलो संकरणको उपाधिमा कब्जा जमाएको थियो । सो संस्करणमा नेपालका १० र भारतका २ गरी १२ टोलीले प्रतिस्पर्धा गरेका थिए । खप्तड गोल्डकपका अहिलेसम्म छवटा संस्करण सम्पन्न भइसकेका छन् । केही संस्करण त नेपालकै सर्वाधिक पुरस्कार राशिका पनि थिए ।
हमालले सुदूरपश्चिममा गोल्डकपको सुरुवात गर्नुको मुख्य कारण भने पूर्वमा फक्रिएको फुटबल संस्कृतिलाई पश्चिमतर्फ सार्नु थियो । २०७३ सालअघि नेपालको सुदूरपूर्वी जिल्ला इलामदेखि, सुनसरी, कास्की, चितवन, नेपालगञ्जलगायतका स्थानमा बर्सेनि गोल्डकप फुटबलहरू सञ्चालन हुँदै आइरहेको थियो । तर, सुदूरपश्चिममा एउटा पनि गोल्डकप प्रतियोगिता भएको थिएन । २०७३ सालमा पहिलोपटक हमालकै अगुवाइमा धनगढीमा गोल्डकप आयोजना भएको थियो ।
उनै हमाल ४८ वर्षको कलिलो उमेरमै अस्ताएका छन् । कैलालीको भजनी नगरपालिकाका ४८ वर्षीय हमालको भारतको राममूर्ति मेडिकल कलेज भोजिपुरामा निधन भएको हो । दुवै मिर्गौलाले काम गर्न छोडेपछि प्रत्यारोपणको तयारी भइरहेकोमा बुधबार उपचारका क्रममा हमालको निधन भएको हो ।
हमालको निधनपछि सुदूरपश्चिमको खेल क्षेत्र नै अहिले शोकमा छ । हमालको निधनले सुदूरपश्चिमको खेलक्षेत्रमा ठूलो क्षति पुगेको सुदूरपश्चिम प्रदेश खेलकुद परिषद्का पूर्वसदस्य-सचिव दीपक सिंह बताउँछन् । ‘हमाल खेलकुदको क्षेत्रमा निकै लगनशील व्यक्ति हुनुहुन्थ्यो, त्यो समयमा सुदूरपश्चिमजस्तो क्षेत्रमा गोल्डकप आयोजना गर्ने आँट गर्नु नै कठिन थियो,’ सिंहले भने, ‘केही गरौँ भन्ने हुटहुटीका कारण हमालको नेतृत्वमा गोल्डकप आयोजना गर्न सफल भयौँ ।’ सिंहका अनुसार हमाल खेल क्षेत्रको विकासका लागि तन, मन र धन दिएर लाग्ने व्यक्ति थिए ।
‘खेलकर्मीलाई समस्या पर्दा सहयोगका लागि सबैभन्दा अगाडि उहाँ नै आउनुहुन्थ्यो,’ सिंहले हमाललाई सम्झिँदै भने, ‘त्यस्तो व्यक्ति सुदूरपश्चिमले फेरि पाउने आस नै छैन ।’ सिंहका अनुसार हमालले सुदूरपश्चिम ११ स्पोर्ट्स क्लबमार्फत खेलाडी उत्पादनमा ठूलो भूमिका निर्वाह गरेका छन् । उनले भने, ‘खेलाडीलाई वर्षैभरि आफ्नै घरमा राखेर खाने र बस्ने व्यवस्थापन गर्दै आएका थिए, ती खेलाडीहरूलाई व्यावसायिक तालिमको व्यवस्था मिलाउने काम पनि हमालले व्यक्तिगत लगानीमै गर्दै आएका थिए ।’
कैलाली जिल्ला फुटबल संघका महासचिव ललित मिश्रले हमालको निधनले फुटबल क्षेत्रमा निकै ठूलो क्षति पुर्याएको बताए ।
सुदूरपश्चिममा फुटबलको गोल्डकप भित्र्याएका हमाल आफैँ भने तेक्वान्दोका खेलाडी थिए । हमालले थुप्रै राष्ट्रियस्तरका तेक्वान्दोका प्रतियोगितामा पनि आफ्नो कौशल देखाइसकेका थिए । राष्ट्रिय खेलकुद परिषद्बाट २०५३ सालमा हमालले तेक्वान्दो प्रशिक्षकका रूपमा स्थायी नियुक्ति पाएका थिए । तर, उनले दुई वर्ष काम गरेर प्रशिक्षकको पदबाट राजीनामा दिए । त्यसपछि कैलालीको भजनीस्थित घर फर्किएका हमालले हिमालय फुटबल क्लबको स्थापना गरे । सोही क्लबको आयोजनामा विगत तीन दशकदेखि भजनीमा लालबोझी कप आयोजना हुँदै आएको छ ।
२०६० सालमा माओवादीको सशस्त्र द्वन्द्वपछि गाउँबाट धनगढी सरेका हमालले २०६८ सालदेखि नै सुदूरपश्चिममा गोल्डकप आयोजना गर्ने योजना बनाउन थालेका थिए । धनगढीमै भएको छैटौँ राष्ट्रिय खेलकुदमा सुदूरपश्चिमले फुटबलमा पहिलोपटक स्वर्ण पदक जितेको थियो । ‘स्वर्ण पदक विजेताको क्षेत्रमा एउटा पनि गोल्डकप नहुनु निकै दु:खद छ,’ हमाल भन्थे, ‘त्यसैले सुदूरपश्चिममा देशकै सर्वाधिक पुरस्कार राशिको गोल्डकप गर्ने मेरो सपना नै हो ।’
समाचार 
