अघिपछि खासै वास्ता नभए पनि चुनावी माहोल छाइरहँदा विकासको चर्चा राम्रै हुने गर्दछ, नेपालमा । विकास राजनीतिक दल तथा उम्मेदवारको सदावहार चुनावी धुन हो । निर्वाचन अभियानलाई विकासे गफ गर्ने महोत्सव मान्दा पनि हुन्छ ।
हिजोआज सबैभन्दा अधिक प्रचलित शब्द हो विकास ।
गाउँघरमा नयाँ बाली वा वस्तुलाई समेत विकासे भन्ने गरिन्छ । जस्तै विकासे मल, विकासे मकै, गहुँ इत्यादि । सायद सबैभन्दा बढी अन्योलग्रस्त अवधारणा पनि विकास नै हो क्यार ।
विकासविद् तथा विज्ञको मुखबाट समेत देश विकासको उत्तम रणनीतिक मार्गको सम्बन्धमा विचित्रका तर्क सुन्न पाइन्छ । प्रायः जसोले टिकापुरका बारेमा कृषि, जलस्रोत, पर्यटन आदिको प्रचुर संभावनाको कुरा गर्दछन् । यदि समय, स्रोत र सामथ्र्यलाई विचार नगर्ने हो भने कोरा संभावनाका अनन्त विकल्प हुनसक्छन् ।
निर्वाचन सामान्यतया पाँचवर्षे कार्यकालको लागि हाे । पाँच वर्ष इतिहासको लागि अति छोटो लाग्न सक्छ तर एउटा व्यक्ति, नागरिक वा मतदाताको लागि एक युग बराबर हो। नेपाली राजनीतिमा समयको र जनताको मतको पटकपटक उपहास हुने गरेको छ । चुनावी घोषणापत्रमा पचासौं वर्षसम्मका कुरा पर्दछन् तर पाँच वर्षको अधिकतम सदुपयोग गर्ने सोचको अत्तोपत्तो भेटिंदैन । चुनावमा बाेलेका कुरामा कर्मकाण्डी भन्दा बढी केही हुँदैनन्, गर्न सकिने बाेल्दैनन, बाेलेका कुरा गर्दैनन् । वास्तवमा विकास कसैले गर्ने भन्दा आफैं हुने कुरा पनि हो, विकास तात्पर्य अपेक्षित परिवर्तन हो । टिकापुरकाे सवालमा सामाजिक सद्भाव भन्ने शब्द निकै प्रयोग हुने शब्द भएको छ ।तथापि सामाजिक सद्भाव कायम गर्न तर्फ कसैलाई चासो भने छैन । तसर्थ यसपटकको चुनावमा निर्वाचनमा चुनावमा बाेल्ने मात्र होइन बाेलेकाे अक्षरस: पालना गर्ने नेतालाई चयन गर्न जरुरी छ । चिप्ला कुरा गरेर भाेट मात्रै माग्ने नेतालाई चिनाैं ।
समाचार 
